Brun de Vian-Tiran

TRADITIE VEREIST EEN CULTUUR VAN DUIZENDEN JAREN

De schapen van de Provence werden door de Romeinen opgemerkt vanwege de fijnheid van hun wol.

In 1235 opent Raymond Bérenger, Graaf van de Provence, op de Romeinse wegen die zijn land
doorkruisen de wolroutes: de transhumance.

In 1316 vestigen de Pausen zich in de comtat Venaissin’ en zij maken van l’Isle sur la Sorgue
het westers eindpunt van de Zijderoute.

Merinoswol uit Arles, zijde, kaardedistel, vollersaarde (hoogwaardige klei), molens van Paradou,
meekrap, brem, manden en oliemolens zijn bakens die in de Priesterlijke grond zijn geplaatst.
Zij liggen ten grondslag aan het ontstaan van de fabriek Brun de Vian-Tiran in 1808 en hebben
6 generaties wolhandelaars de weg gewezen.

In 1808 ging Laurent Vian een vennootschap aan met Charles Tiran om een molen te bouwen
op de oevers van de Sorgue. De rivier bood hun de gelegenheid om het schoepenrad in beweging
te zetten en leverde hun het zuivere water dat nodig was voor het vollen (vervilten) van de stoffen.

Emile Brun trouwde met Marie, de kleindochter van Laurent Vian en nam het bedrijf over dat zij
in 1886 E.Brun de Vian-Tiran noemden.

Vanaf 1806 hebben zeven generaties elkaar opgevolgd in een ononderbroken familietraditie:
edele wolvezels zoeken, weven en appreteren.

LEGENDARISCHE MATERIALEN

Het land van de Merinos van Arles is eveneens het kruispunt van Romeinse wegen: de toekomstige
wegen van St Jacques de Compostella.

Vanaf de 13 eeuw brengt de kermis van Beaucaire het Middellands zeegebied en de Oriënt dichterbij.
In deze bevoorrechte omgeving voert Emile Brun al sinds het einde van de 19e eeuw zijn wollen stoffen uit en ontdekt hij nieuwe wolsoorten. De glanzende vacht van de Karakulschapen uit Turkmenistan kondigt de komst van de haren van de Turkse Angorageit aan waarmee Louis Brun, zijn kleinzoon, in 1962 de eerste mohairen kleden maakte.

Dit is het vertrekpunt naar nieuwe veroveringen: Naar het Oosten: kasjmier, kamelen- en yakhaar, uit Perzië, China, Mongolië…
Naar het Westen: alpaca’s en lama’s uit Arequipa, Peru. Naar Oceanië: in Australië, waar de Merinos de fijnste wol produceren;
in Nieuw Zeeland, waar een bijzondere vezel is geboren uit de kruising van Kasjmier- en Angoraschapen: Kasjgora.

Naar de droom, waarnaar de buitengewone vacht van het Yangir-schaap uit de hoge bergen van Centraal Azië ons heeft meegevoerd.

Uiteindelijk terug naar de bronnen van Brun de Vian-Tiran: na jaren van zoeken hebben Pierre Brun en de wolspecialist uit de Provence, Claude Gutapfel, het oorspronkelijke ras van de Merinos van Arles teruggevonden. Er werd een collectie, Camargue, gemaakt die de mooiste wol uit Frankrijk voortzet. Waarschijnlijk de wol die hun voorouders moesten appreteren in hun molen uit de 19e eeuw.

Exotische en traditioneel: Brun de Vian-Tiran schrijft de legende van droommaterialen.

De firma Brun de Vian-Tiran is heden ten dage toonaangevend in de wereld op het gebied van het maken van allerlei textielproducten van zuivere en hoogwaardige wol. De firma is gevestigd in het schilderachtige plaatsje L’Isle sur La Sorgue,Provence, in Frankrijk, en is nog steeds een 100% familie bedrijf.